Smelten van de Euraziatische ijskap beperkt tot 500 jaar

Smelten van de Euraziatische ijskap beperkt tot 500 jaar
Smelten van de Euraziatische ijskap beperkt tot 500 jaar
Anonim

Wetenschappers die modellering gebruiken, hebben ontdekt dat de Euraziatische ijskap, die 20 duizend jaar geleden het hele noordelijke deel van Eurazië bedekte, in minder dan 500 jaar verdween. Deze gletsjer is qua grootte vergelijkbaar met de moderne West-Antarctische ijskap, dus experts zullen hun voorspellingen over het smelten van Antarctisch ijs en de stijging van het niveau van de Wereldoceaan kunnen bijstellen: deze gebeurtenissen kunnen plaatsvinden in de komende honderden jaren. De onderzoeksresultaten zijn gepubliceerd in het tijdschrift Nature Geoscience.

20 duizend jaar geleden was het hele noordelijke deel van Eurazië bedekt door de Euraziatische ijskap, drie keer zo groot als de moderne Groenlandse ijskap. Iets later, 13, 5-14, 7 duizend jaar geleden, was er een periode van een sterke stijging van het oceaanniveau als gevolg van het smelten van gletsjers, die Meltwater Pulse 1A wordt genoemd ("smeltwaterimpuls 1A", MWP1a). Het niveau van de Wereldoceaan steeg in die tijd met 40-60 millimeter per jaar en daardoor met tientallen meters. Het smeltwater stroomde van gletsjers de oceaan in, maar van welke bleef onduidelijk. Glaciologen geloofden dat de Euraziatische ijskap al duizenden jaren aan het smelten was en bijna was verdwenen aan het begin van MWP1a, dus het kon deze tijdelijke (volgens geologische normen) gebeurtenis niet significant beïnvloeden.

Wetenschappers onder leiding van Jo Brendryen van de Universiteit van Bergen twijfelden aan de betrokkenheid van de Euraziatische ijskap bij de zeespiegelstijging en modelleerden het smelten ervan tijdens de MWP1a-periode, evenals binnen een paar duizend jaar ervoor. Ze verkregen gegevens met behulp van radiokoolstofanalyse van de bodemsedimentkernen van de Noorse Zee - dit maakte het mogelijk om het beeld van de instroom van zoet water en gletsjersedimenten van de ijskap in de zeemassa te recreëren.

Image
Image

De brede gele lijn die door alle grafieken loopt, is de Meltwater Pulse 1A-periode. Tijdens deze periode is er een instroom van zoet water (g) en vaste glaciale sedimenten (f) in de Noorse Zee, evenals een afname van het volume van de Euraziatische ijskap als gevolg van het smelten van ijs (h, i).

Modellering toonde aan dat stromen smeltwater van de Euraziatische ijskap de Noorse Zee binnenkwamen tijdens MWP1a, en dit proces duurde niet millennia, maar slechts 300-500 jaar. Volgens nieuwe gegevens heeft de wereldwijde stijging van het niveau van de Wereldoceaan 12-14 meter bereikt en de bijdrage van het smelten van de Euraziatische ijskap aan dit proces is aanzienlijk: volgens de auteurs van de studie kan het oplopen tot 60 procent.

De voorspellingen van de invloed van ijskappen op de stijging van het niveau van de Wereldoceaan in verschillende onderzoeken verschillen in orde van grootte van elkaar. Nu is er reden om aan te nemen dat een grote ijskap in slechts enkele eeuwen zou kunnen smelten en het niveau van de wereldoceaan zou kunnen doen stijgen. Op dit moment zijn de ijskappen van Groenland en West-Antarctica het meest kwetsbaar in de context van klimaatverandering, en deze laatste valt qua grootte precies samen met de Euraziatische ijskap.

Onlangs ontdekten wetenschappers ook dat er in 2019 een recordsmelting van de Groenlandse ijskap was, die wetenschappers associeerden met anticyclonen en de herstructurering van de atmosferische circulatie op circumpolaire breedtegraden.

Aanbevolen: