De ijzige maan van Saturnus is misschien interessanter dan eerder werd gedacht

Inhoudsopgave:

De ijzige maan van Saturnus is misschien interessanter dan eerder werd gedacht
De ijzige maan van Saturnus is misschien interessanter dan eerder werd gedacht
Anonim

Enceladus is een van de meest interessante satellieten van Saturnus om te bestuderen vanwege de aanwezigheid van een wereldwijde oceaan onder het ijzige oppervlak. Analyse van de samenstelling van de vloeistof onder het ijs toonde aan dat het lokale oceaanwater, dat door de scheuren en breuken van Enceladus naar buiten wordt geslingerd, rijk is aan organisch materiaal, dat zo noodzakelijk is voor de vorming en instandhouding van biologisch leven. Volgens phys.org houden de positieve eigenschappen van de Saturnusmaan daar niet op, wat astronomen nog meer reden geeft om aan te nemen dat Enceladus misschien interessanter is dan eerder werd gedacht.

Wat zit er onder het ijs van Enceladus?

Er zijn een groot aantal ijsobjecten in het zonnestelsel die de aandacht van specialisten verdienen. Dus, samen met de reeds genoemde Enceladus, kan de ijzige maan van Jupiter Europa een echte toevluchtsoord voor buitenaards leven blijken te zijn; Callisto wordt door wetenschappers beschouwd als een potentieel object voor menselijke kolonisatie, en Titan - een andere maan van Saturnus - staat bekend om zijn dichte atmosfeer en kenmerken die erg lijken op die op aarde. Om de eigenschappen van de meest interessante satellieten van het zonnestelsel te bestuderen, hebben specialisten van het Southwestern Research Institute een nieuw geochemisch model ontwikkeld dat is afgestemd om koolstofdioxide onder het ijs van ijzige satellieten te detecteren.

Analyse van CO2 van Enceladus toonde aan dat de oceanische maan van Saturnus kan worden gecontroleerd door een complex van chemische reacties die plaatsvinden op de zeebodem. Een studie van de gaspluim en bevroren zeespray die door scheuren in het ijzige oppervlak van de maan wordt uitgestoten, suggereert dat het interieur van Enceladus veel complexer is dan eerder werd gedacht.

Image
Image

Onder het ijzige landschap van Enceladus ligt de mondiale oceaan

Dr. Christopher Glein, hoofdauteur van een artikel in Geophysical Research Letters, is van mening dat het analyseren van een onderzeese pluim om de concentratie opgeloste CO2 in de oceaan te schatten een van de meest veelbelovende manieren zou kunnen zijn om ontoegankelijke diepten te bestuderen. Analyse van massaspectrometriegegevens van NASA's Cassini-ruimtevaartuig toont aan dat de overvloed aan CO2 het best kan worden verklaard door geochemische reacties tussen de rotsachtige kern van de maan en vloeibaar water uit de ondergrondse oceaan. De combinatie van deze informatie met eerdere ontdekkingen van silica en moleculaire waterstof duidt op een complexere, geochemisch diverse kern.

De aanwezigheid van opgelost koolstofdioxide wijst ook op de aanwezigheid van geothermische bronnen binnen Enceladus. Op de bodem van de oceanen van de wereld laten hydrothermale bronnen energierijke, mineraalrijke vloeistoffen vrij waardoor unieke ecosystemen kunnen gedijen. Wat als soortgelijke processen plaatsvinden onder het ijs van Enceladus?

Dr. Hunter Waite, die de samenstelling van zeewater op de ijzige maan van Saturnus bestudeert, stelt dat hoewel we nog steeds geen bewijs hebben gevonden voor de aanwezigheid van microbieel leven in de oceaan van Enceladus, het groeiende bewijs van chemische onbalans in het water van de satelliet geeft hoop op het bestaan van op zijn minst het eenvoudigste leven in deze ijzige wereld. Dus, op 28 februari 2015, tijdens de vlucht van het geautomatiseerde station "Cassini" boven Enceladus, werden kleine deeltjes silica opgemerkt - markers van de lopende hydrothermische processen. Verschillende bronnen van waargenomen CO2- en silicadeeltjes impliceren dat de kern van Enceladus bestaat uit een koolzuurhoudende bovenlaag en een kronkelige binnenlaag. Op aarde worden carbonaten vaak aangetroffen in de vorm van sedimentair gesteente zoals kalksteen, terwijl serpentijnmineralen worden gevormd uit stollingsgesteenten die rijk zijn aan magnesium en ijzer. De onderzoekers zijn van mening dat een dergelijke unieke structuur van de kern zou kunnen zorgen voor de opkomst van vormen van ondergronds oceanisch leven dat nog onbekend is voor wetenschappers, en zo een nieuwe fase opent in de studie van de astronomische wetenschap van de toekomst.

Aanbevolen: