Schatten en gevaren van permafrost

Inhoudsopgave:

Schatten en gevaren van permafrost
Schatten en gevaren van permafrost
Anonim

Virussen die millennia in bevroren bodems hebben gesluimerd, kunnen als gevolg van de opwarming van de aarde weer aan de oppervlakte verschijnen. Door ijs te boren in het Hoge Noorden, kunnen microben worden gewekt die miljoenen jaren geleden zijn begraven. Ze komen in direct contact met mensen die een groot risico lopen voor hun gezondheid.

Permafrost beslaat een vijfde van het aardoppervlak en bedekt hoge breedtegraden met zijn ijzige handen. Maar de fragiele reus is in staat, als hij smelt, in het slechtste geval (broeikasgasemissies, virussen die duizenden jaren diep verborgen zijn geweest, zoet water in de oceanen spatten), en in het beste geval (archeologische schatten ontdekken). Een reis naar het hart van de permafrost.

Het Vector Instituut werd tijdens het Sovjettijdperk gebruikt om biologische wapens te ontwikkelen. Lange tijd bleef het geclassificeerd, nu is het een van de twee plaatsen op de planeet waar het pokkenvirus wordt opgeslagen. En het was in deze zeer veilige faciliteit dat het onderzoek naar prehistorische virussen een paar maanden geleden begon. Russische wetenschappers bestuderen bijna 6.500 jaar oud paardenweefsel dat in 2009 werd gevonden in de Siberische permafrost. Skeletten van mammoeten, elanden, knaagdieren … Wetenschappers van dit instituut, zoals uitgelegd door de Siberian Times, streven ernaar om door te gaan met het sequencen van het hele genoom om "informatie te verkrijgen over de biodiversiteit van micro-organismen die in de monsters aanwezig zijn". En leer zo meer over "zombievirussen".

In het licht van de opwarming van de aarde is de heropleving van virussen of bacteriën die tot nu toe in permafrost zijn begraven, een toenemende zorg, die de huidige pandemie alleen maar verergert. Als zodanig hebben verschillende wetenschappers vorig jaar hun bezorgdheid geuit in een open brief aan de Wereldgezondheidsorganisatie waarin ze waarschuwden dat permafrost "de ware chemische en biologische doos van Pandora is". Het smelten ervan kan een echte ramp zijn voor de mensheid.

In Siberië kunnen de oudste en diepste lagen 1,5 miljoen jaar oud zijn, en ze kunnen een onvoorstelbaar aantal microben bevatten die honderden of zelfs duizenden jaren in lijken van dieren hebben geslapen, wachtend op hun ontwaken. En dit is geen fantasie meer: vijf jaar geleden leidde een temperatuurstijging tot het ontwaken van miltvuur, dat meer dan zeventig jaar geleden in Siberië verdween. Anthrax doodde hele kuddes herten en besmette verschillende mensen, met de dood van een kind tot gevolg.

Zoals Régis DeBruin, paleogeneticus bij het National Museum of Natural History, uitlegt: "Anthrax is een bacterie die zijn metabolische activiteit kan verminderen. Zo kan het jarenlang in permafrost overleven. A priori zijn deze vermogens niet alleen inherent aan virussen, die geen cellulaire organismen zijn, maar ook aan eenvoudige RNA- of DNA-moleculen die zijn ingesloten in een eiwitomhulsel. Maar we weten weinig over hun vermogen om in deze omstandigheden te overleven." De wetenschapper merkt verder op dat niet is vastgesteld of de miltvuur slechts een paar jaar of veel langer is bewaard. "Het is niet hetzelfde", merkt hij op.

Risico voor de mensheid

Zo'n tien jaar geleden slaagden viroloog Jean-Michel Claverie en zijn team erin om zeer specifieke Siberische virussen te reactiveren die minstens 30.000 jaar oud zijn. "Deze gigantische virussen - ongeveer zo groot als cellen - infecteren amoeben, eencellige organismen," legde hij uit.- Daarom zijn ze niet gevaarlijk voor de mens: amoeben zijn 1 miljard jaar geleden veranderd, dus het is onwaarschijnlijk dat virussen zowel amoeben als mensen kunnen infecteren. Maar onze ontdekking bewijst dat virussen tienduizenden jaren in de grond kunnen slapen voordat ze wakker worden.”

Kunnen meer "klassieke" virussen die mensen of dieren infecteren dezelfde capaciteiten hebben? Niemand weet het, maar er is geen bewijs dat dit niet het geval is. Professor Claveri herinnert eraan dat dit soort onderzoek nogal vertrouwelijk is, omdat de landen van Siberië enerzijds moeilijk toegankelijk zijn vanwege een bijzonder moeilijk klimaat, anderzijds omdat Rusland deze gebieden vaak als strategisch beschouwt en niet echt leuk om te zien hoe “Rob” haar schatten verzamelt. Allereerst gelooft de wetenschapper dat niemand naar permafrost mag zoeken en proberen microben te reactiveren die een potentieel risico voor de mensheid vormen. Maar wat gebeurt er bij het Vector Instituut? Hoe wordt daar onderzoek gedaan? Na het persbericht dat in februari werd gepubliceerd, is er geen informatie.

Voor wetenschappers blijft de grootste dreiging echter een virus, waarvan we het bestaan nog niet vermoeden, waar we niet naar op zoek zijn, maar dat mogelijk weer opduikt op plaatsen die tot nu toe onbereikbaar waren. "De opwarming van de aarde opent de zeeroutes van het Hoge Noorden, waardoor de Russen industriële apparatuur en hele brigades kunnen gebruiken om mineralen te zoeken in tot nu toe ontoegankelijke gebieden", zegt Jean-Michel Claverie. “Ze boren gaten van meer dan een kilometer diep, met het risico dat ontwakende microben miljoenen jaren geleden begraven zijn. Ze komen in direct contact met mensen zonder enige voorzorgsmaatregelen voor de gezondheid. En dit is een reëel gevaar."

Aanbevolen: