Iets doodt grijze walvissen. Is dit een teken dat de oceanen in gevaar zijn?

Iets doodt grijze walvissen. Is dit een teken dat de oceanen in gevaar zijn?
Iets doodt grijze walvissen. Is dit een teken dat de oceanen in gevaar zijn?
Anonim

Al duizenden jaren maken grijze walvissen in de oostelijke Stille Oceaan een van de langste jaarlijkse migraties van alle zoogdieren - van de koude wateren van het noordpoolgebied, dan langs de dichtbevolkte kusten en stranden van Californië, voordat ze hun toevlucht zoeken in de warme, ondiepe kustgebieden van het Mexicaanse schiereiland Baja, Californië. Om over een paar weken om te draaien en terug naar het noorden te gaan.

Vanaf december 2018 had deze magnifieke migratie een fatale afloop voor hen.

De lichamen van Californische grijze walvissen zijn begonnen aan te spoelen langs de beschutte Bach-baaien, waar grijze walvissen elk voorjaar zwemmen om te eten en te paren. De eerste die stierf was een jonge man, aangespoeld op het Arena-eiland in de lagune van Guerrero Negro. Twee dagen later werd het ontbindende lichaam van een jonge vrouw gevonden in de golven op een strand in de lagune van Ojo de Lièbre, een paar kilometer ten zuiden van de eerste.

Toen, op 4 januari 2019, werden nog drie jonge walvissen dood aangetroffen in dezelfde lagune, allemaal ernstig vergaan.

"Zoiets hebben we nog nooit eerder gezien", zegt Ranulfo Mayoral, de 56-jarige zoon van Pacico Mayoral, een van de eerste eigenaren van het ecotoerisme dat walvissen spotten in de regio. "Dit is een veilige plek voor walvissen. Dit is niet waar ze sterven."

Waar Mayoral getuige van was, was het begin van het uitsterven van walvissen dat 2,5 jaar lang miljoenen walvisliefhebbers en wetenschappers langs de westkust van Noord-Amerika achtervolgde. Grijze walvissen staan bekend om hun uithoudingsvermogen en veerkracht - 'oceaanjeeps', zoals de bioloog Wayne Perryman van de National Oceanic and Atmospheric Administration ze noemt - maar er ging iets mis.

Wetenschappers proberen nu te achterhalen wat deze 40 meter lange zeezoogdieren doodt. Wat precies is niet helemaal duidelijk.

Sommige wetenschappers zijn van mening dat er misschien te veel walvissen zijn voor de populatie om zichzelf te onderhouden. Anderen zeggen dat deze verklaring voor "overbevolking" en "natuurlijke oorzaken" een reeks gevaren over het hoofd ziet waarmee grijze walvissen worden geconfronteerd, waaronder veranderingen in het ecosysteem, aanvaringen van schepen, verstrikking in vistuig, plasticvervuiling, ziekte, verzuring van de oceaan en het verdwijnen van kelp…

Daarnaast is er klimaatverandering die de ijskappen in het noordpoolgebied doet smelten, de oceaanstromingen verandert, de watertemperatuur opwarmt en mogelijk de voedselvoorziening voor walvissen en andere dieren verandert.

Over één ding zijn onderzoekers het echter eens: de wetenschap moet de oorzaak achterhalen. Grijze walvissen zijn een succesverhaal op het gebied van natuurbehoud, ze overleven de commerciële walvisvangst en herstellen van bijna uitsterven dankzij natuurwetten. Hun ups en downs zijn belangrijke indicatoren voor de gezondheid van de oceanen.

"Net als andere grote roofdieren zijn grijze walvissen de bewakers van de noordelijke Stille Oceaan", zegt Sue Moore, assistent-professor aan het Center for Ecosystem Watch aan de Universiteit van Washington. Ze merkt op dat hoewel hun huidige populaties nog lang niet met uitsterven worden bedreigd, deze walvissen ons iets te vertellen hebben dat gevolgen zal hebben voor al het zeeleven, maar ook voor de mens."

Van 2019 tot 29 juli van dit jaar spoelden 481 walvissen aan langs Noord-Amerikaanse stranden, waaronder 69 walvissen in Californië. Hoewel het mogelijk is dat uitsterven deel uitmaakt van de natuurlijke cyclus, als de trend zich voortzet, "is dat wat me 's nachts wakker houdt", zegt John Kalambokidis, senior onderzoeksbioloog en mede-oprichter van het Cascadia Research Collective, een centrum voor marien onderzoek.zoogdieren gevestigd in Olympia, Washington.

Aanbevolen: