Vulkanen leveren de grootste bijdrage aan de toename van CO2 in de atmosfeer

Vulkanen leveren de grootste bijdrage aan de toename van CO2 in de atmosfeer
Vulkanen leveren de grootste bijdrage aan de toename van CO2 in de atmosfeer
Anonim

De mensheid is lang niet in staat om dezelfde hoeveelheid broeikasgassen uit te stoten als natuurlijke geologische processen. Het heeft dus geen zin om ons de schuld te geven van de opwarming van de aarde. Nieuw onderzoek heeft deze bevindingen verder bevestigd.

Een internationaal team van wetenschappers onder leiding van een team van de Universiteit van Southampton (VK) analyseerde klimaatverandering, gekoppeld aan processen die plaatsvinden op het land en in de oceanen, over een geologisch significante periode van 400 miljoen jaar. Op zo'n schaal is de nauwe onderlinge verbondenheid van verschillende systemen die het uiterlijk van onze planeet vormen beter zichtbaar, omdat het effect van sommige gebeurtenissen zich naar menselijke maatstaven na lange tijd kan manifesteren. Het was haar bestaan dat de onderzoekers wilden vinden of weerleggen.

Om geologische, hydrologische en klimatologische gegevens te verwerken, was het noodzakelijk om een nieuw model te ontwikkelen en een aantal bestaande te moderniseren. Wetenschappers hebben geprofiteerd van recente ontwikkelingen in neurale netwerkalgoritmen en machine learning.

Het resultaat van het moeizame werk was een artikel dat werd gepubliceerd in het tijdschrift Nature Geoscience. Tot de auteurs behoren niet alleen specialisten van de Universiteit van Southampton, maar ook medewerkers van Leeds (Groot-Brittannië), Ottawa (Canada), Sydney en National Australian Universities.

Dat chemische verwering helpt om koolstofdioxide uit de atmosfeer te binden, is al lang bekend. Dit proces moet niet worden verward met erosie - de degradatie van geologische structuren onder invloed van bewegend water. Verwering vindt plaats zonder significante verplaatsing van rotsen of hun fragmenten. Ze worden getransformeerd in de loop van chemische reacties, mechanische effecten van wind, bevriezen en ontdooien van vocht, of met de directe hulp van levende organismen. Bovendien verklaarde chemische verwering de balans van de uitstoot van kooldioxide in de atmosfeer en de absorptie ervan in het verleden.

Deze in wetenschappelijke kringen algemeen aanvaarde harmonie was te danken aan het delicate evenwicht tussen processen op de zeebodem (die bijdragen aan emissies) en verwering op het land (absorberend).

Nieuw onderzoek plaatst deze theorie echter op de rand van inconsistentie (naast het feit dat het niet goed paste bij waarnemingsgegevens). Analyse van gegevens over de afgelopen 400 miljoen jaar toont aan dat actieve continentale marges een beslissende rol speelden bij het in evenwicht brengen van klimaatschommelingen op de schaal van hele geologische perioden. Dit zijn gebieden met actief vulkanisme veroorzaakt door platentektoniek.

Ja, vulkanen stoten enorme hoeveelheden broeikasgassen (inclusief koolstofdioxide) uit in de atmosfeer en kunnen het klimaat op korte termijn drastisch veranderen.

Tegelijkertijd bedekken ze hun omgeving met kolossale volumes chemisch actieve rotsen. Calcium- en magnesiumverbindingen worden snel uit vulkanisch gesteente weggespoeld en reizen naar rivier- en zeebekkens. Daar vormen ze naar geologische maatstaven relatief snel onder invloed van water nieuwe mineralen die koolstofdioxide in vaste vorm binden. Dit effect treedt iets later op dan de primaire directe gevolgen van uitbarstingen, en de hoeveelheid gebonden CO2 is groter dan die van vulkanen.

In de afgelopen 400 miljoen jaar is de regulering van de kooldioxideconcentratie in de atmosfeer door dergelijke geologische processen goed getraceerd, zoals blijkt uit een nieuwe studie.

Aanbevolen: