Waarom mensen niet langer dan 4 jaar op Mars blijven

Waarom mensen niet langer dan 4 jaar op Mars blijven
Waarom mensen niet langer dan 4 jaar op Mars blijven
Anonim

Wetenschappers hebben ontdekt dat een bemande missie naar Mars maximaal vier jaar kan duren. Dit komt door kosmische straling.

Een internationaal team van wetenschappers heeft berekend dat een vlucht naar Mars met een bemanning niet langer dan vier jaar mag duren, aangezien de gezondheid van astronauten wordt bedreigd door langdurige blootstelling aan kosmische straling.

Het plannen van een missie naar Mars is een van de grootste uitdagingen waarmee de mensheid wordt geconfronteerd. Elk aspect van zo'n meerjarig avontuur moet zorgvuldig worden overwogen, aangezien de missie geen ruimte heeft voor fouten.

Naast aspecten als motortype, bemanningsgrootte, voeding en duizend andere zaken, moet bij de planning ook rekening worden gehouden met het constante stralingsgevaar. Eenmaal buiten de beschermende schil van de atmosfeer en het magnetische veld van de aarde, zullen astronauten overgeleverd zijn aan de kosmische straling van de zon, dus de vraag rijst hoe deze dreiging kan worden geminimaliseerd.

Volgens een recente studie van wetenschappers van de University of California, Los Angeles, MIT en het Skolkovo Institute of Science and Technology zijn tijd en afschermingsmaterialen de sleutels tot het beschermen van astronauten die naar de Rode Planeet vliegen.

Een belangrijk punt is dat kosmische straling niet constant is. De zon heeft een 11-jarige cyclus, waarin de activiteit van de ster verandert.

Dit is echter niet het enige probleem. Er zijn twee bronnen van kosmische straling. Een daarvan is de zon, die zonne-energiedeeltjes (SEP) uitstraalt. Ze zijn over het algemeen lichter en minder energetisch dan galactische kosmische stralen (GCR), die worden gegenereerd door supernova's, zwarte gaten, quasars en soortgelijke hoogenergetische verschijnselen.

GCR-stralen zijn vaak samengesteld uit zeer zware deeltjes die reizen met snelheden en energieën die nauwelijks haalbaar zijn in de krachtigste deeltjesversnellers op aarde, en in de loop van de tijd aanzienlijke schade aan levend weefsel kunnen veroorzaken.

Het goede nieuws is dat de zon kan fungeren als een tijdelijk schild tegen de GCR. Wanneer onze ster het meest actief is, worden zonnewinden erg sterk en kunnen ze de GCR reflecteren, wat betekent dat astronauten meestal worden blootgesteld aan minder energetische SEP's.

Volgens de berekeningen van de studie, aangezien de GCR-activiteit het laagst is gedurende 6-12 maanden na maximale zonneactiviteit, zou een vlucht van twee jaar naar Mars het meest praktisch zijn. Een missie van meer dan vier jaar zal de bemanning echter blootstellen aan gevaarlijke stralingsniveaus.

Er zijn veel verschillende manieren om een astronaut te beschermen, waaronder platen van zwaar metaal, watertanks of platen van polymeer met een lage dichtheid. Het probleem is echter dat zware afschermingsmaterialen bijdragen aan het gewicht van het ruimtevaartuig buiten het bereik van de missie.

"Deze studie toont aan dat hoewel kosmische straling ernstige beperkingen oplegt aan hoe zwaar een ruimtevaartuig kan zijn en tijdens lanceringstijden, en technologische moeilijkheden oplevert voor menselijke vluchten naar Mars, een dergelijke missie levensvatbaar is", zegt geofysicus Yuri Shprits bij de Universiteit van Californië, Los Angeles.

Aanbevolen: